كاراته

كاراته‌ ( به ژاپني:空手 ) يك نوع ورزش رزمي است. به معناي روش مبارزه و دفاع با دست خالي (بدون سلاح) و شامل ضربه‌هاي سريع دست و پا.

كاراته داراي قدمتي پنج هزار ساله است و يكي از استادان اوليه و مبتكران اين فن بوديدهاراما است كه حدود ۵۲۵ سال قبل از ميلاد مسيح مي زيسته است. وي كه از پيشوايان مذهبي بودايي بود، به تنهايي از هند به راه افتاد و پس از راهپيمايي چند هزار كيلومتري خود و با پشت سر گذاشتن موانع طبيعي بسيار مشكل موجود در آن زمان به چين رسيد و در ايالت هون نان و معبد شائولين اقامت گزيد. تعاليم بوديدهاراما شامل تمرينات شديد انضباطي و رعايت پرهيزكاري بود. وي 9 سال رنج و رياضت همراه با تفكر و براي اين كه شاگردانش نيز بتوانند در مقابل ساعت‌هاي طولاني تفكر و انديشه تاب مقاومت بياورند و نيز با زورگوياني كه تعاليم مذهبي و مردان دين را سد راه خود مي‌‌ديدند به مبارزه و مقابله برخيزند 18 حركت تمريني را ابداع نمود كه در حقيقت زير بناي حركات كاراته امروزي است.

كاراته امروزي شكل تكامل يافته اي از كمپوي چيني (بوكس چيني) مي باشد كه در ابتدا اوكيناواته ناميده ميشد. از هنگامي كه حكومت‌هاي استبدادي در چين سلسله كينك ۱۶۴۴ سلسله ساتسوما در اوكيناوا به منظور جلو گيري از ورزيده شدن مخالفان و نيز تحت كنترل در آوردن مردم قانون منع استفاده از شمشير را به مورد اجرا گذاشتند و به جمع آوري سلاح‌هاي رزمي اقدام نمودند مردم به سوي آموزش هنر مبارزه با دست خالي روي آوردند كه همين امر باعث شكوفايي هرچه بيشتر كاراته شد.