ميدان به فضايي گفته مي‌شود كه در ميانه ساختارهاي معماري شكل مي‌گيرد. اين فضا در طول تاريخ تكامل شهرسازي و نسبت به ضرورت‌هاي موجود زمان و مكان شكل‌گيري، كاربري‌هاي متفاوتي داشته است و در گذشته بيشتر فعاليت‌هاي اقتصادي و عملكردهاي گوناگون حكومتي و اجتماعي در اين فضاي روباز انجام مي‌گرفته است.
شهرهاي با سابقه تاريخي، داراي ميدان‌هاي معروفي هستند كه جزئي از خاطرات مردم و هويت تاريخي اين شهرها به شمار مي‌روند. بناهايي كه ميدان را احاطه مي‌كنند نسبت به شرايط به وجود آمدن ميدان داراي ويژگي‌هايي هستند كه اين ويژگي‌ها تنوع ميدان را موجب مي‌شود:
}• جايگيري يك ساختمان مهم نظير كاخ سلطنتي در يك جانب و فضاي باز مقابل آن كه به منظور بهره‌برداري‌هاي خاص ايجاد مي‌شود (ميدان ارگ تهران( }• فضاي محصور از سه جانب كه ضلع چهارم آن باز است و خيابان يا معابري از مقابل آن مي‌گذرد (سبزه ميدان در تهران( }
. قرارگيري چند فضاي معماري كه كاربري‌هاي متفاوت ولي مكمل و مرتبط با يكديگر دارند و كالبد مشتركي را ايجاد مي‌كنند و از طرحي منظم و هماهنگ برخوردارند نيز نوعي ديگر از ميدان را به وجود مي‌آورند كه از معروف‌ترين اين گونه ميدان‌ها در سن‌ماركو» در ايتاليا، ميدان «مايور»، در اسپانيا و ميدان امام (نقش جهان) در ايران
